Jak rozmieścić oświetlenie punktowe?
Oświetlenie punktowe ma wiele zalet, może być wykorzystane, jako główne oświetlenie sufitowe, albo też o dekoracyjnym charakterze. Montowane może być do podwieszanego, jak i zwykłego sufitu.
Główne zalety oświetlenia punktowego to:
- łatwość ustawienia oświetlenia ogólnego o konkretnej, pożądanej mocy sumarycznej;
- estetyczny i minimalistyczny wygląd;
- brak efektu przytłoczenia i ograniczenia przestrzeni;
- uniwersalność zastosowań.
Chcąc, aby punktowe oświetlenie spełniało swoje zadania musi być jednak odpowiednio rozmieszczone i rozplanowane. Siatka punktów świetlnych nie może być zbyt rzadka, ani zbyt gęsta, bowiem:
- rzadkie rozmieszczenie może powodować powstanie efektu snopów światła, zbyt odległych od siebie i powodujących, ze niektóre obszary pozostaną niedoświetlone. Powodują powstanie stref jaśniejszych i ciemniejszych;
- gęste rozmieszczenie to zbyt duża moc oświetlenia i tym samym efekt olśnienia. W takim świetle nasze oczy szybciej się meczą i odczuwają dyskomfort. Gęsta siatka nie wygląda również na suficie estetycznie.
Jakie jest więc zalecane rozmieszczenie punktów świetlnych? Jakie zasady obowiązują?
Najczęściej spotkamy się z informacją, że punkty świetlne powinny być rozmieszczone w odległości 40 cm do 1,2 metra względem siebie. Jest to optymalny przedział. Możemy spotkać się też z metodą ustalania odległości rozmieszczenia pomiędzy punktami na zasadzie około połowy wysokości pomieszczenia. Przyjmując standardową wysokość pomieszczeń domowych 2,5 metra uzyskujemy wskazanie ok. 1,20 odległości pomiędzy punktami świetlnymi.
W praktyce przyjmuje się, że na 3 m2 pomieszczenia przypada zazwyczaj 7-8 punktów świetlnych. Pamiętajmy, że nie jest to zawsze regułą, bowiem na prawidłowe rozmieszczenie punktów świetlnych wpływają następujące czynniki:
- kubatura pomieszczenia i jego kształt;
- dostęp światła naturalnego;
- przeznaczenie pomieszczenia;
- moc samego oświetlenia.
Moc oświetlenia a rozmieszczenie punktów świetlnych – jaka jest zależność?
Moc oświetlenia led wyrażona jest przez lumeny, które określają strumień świetlny, czyli ilość emitowanego światła przez jego dane źródło. Jeszcze przydatniejszym wskaźnikiem okazuje się być luks, który wskazuje, ile lumenów pada na jednostkę przestrzeni – 1m2.
Ogólna zasada (potwierdzona norma BHP) mówi, że światło generalne, czyli inaczej centralne powinno dawać moc minimum 300 luksów.
Kierując się tą zasadą można ustalić, ile punktów świetlnych potrzebujemy na dane pomieszczenie (należy przemnożyć 300 luksów przez powierzchnię pomieszczenia) i rozplanować ich równomierne rozłożenie po powierzchni sufitu.
Nie zapomnijmy o zasadzie, która mówi, że strefa przeznaczona do pracy, nauki powinna mieć większą moc oświetlenia, około 500 luksów.
Warto również zdecydować się na opcję regulatora natężenia świecenia, czyli ściemniacza światła, który daje możliwość dostosowania mocy oświetlenia punktów świetlnych w zależności od aktualnej potrzeby.
Przeczytaj także inne wpisy blogowe: